Στα βορειοδυτικά του Ολύμπου απλώνονται τα μυθικά Πιέρια Όρη, σαν ένα δασωμένο πράσινο τείχος ανάμεσα στο μεγάλο ρωμαλαίο βουνό και την λεκάνη του Αλιάκμονα. Η ιδιαίτερη ομορφιά τους, συνδυασμένη με την γεωμορφολογική τους ηπιότητα και τον υδάτινο πλούτο τους, έκαναν τους αρχαίους Έλληνες να τα θεωρήσουν κατοικία των Μουσών. Αλλά κι οι άνθρωποι βρήκαν σε αυτά τόπο να καλλιεργήσουν την ελευθερία τους. Τα Πιέρια γίναν συχνά το καταφύγιο των διωγμένων και το βασίλειο του κλεφταρματολιτισμού.

Το βουνό βέβαια δεν είχε ποτέ τις οικονομικές δυνατότητες του κάμπου, ούτε τα μεγάλα λιβάδια για να αναπτυχθεί μια σημαντική κτηνοτροφία, αλλά δεν ήταν φτωχό: η ξυλεία και τα καλά αρδευόμενα χώματά τους ήταν αρκετά για να συντηρήσουν τις κοινότητες των κατοίκων τους. Τα Πιέρια ἠταν πάντα ένας ιδιαίτερος κόσμος, αυτάρκης σε μεγάλο βαθμό, οικονομικά και πολιτισμικά, ένας τόπος με την δική του χαρακτηριστική προσωπικότητα. Το σχετικά πρόσφατο τουριστικό του άνοιγμα στον υπόλοιπο κόσμο, δεν έχει ακόμη αλλοιώσει αυτήν του την ιδιαιτερότητα. Αντίθετα τον κάνει πιο ελκυστικό.