Οι Έλληνες αγαπούμε το φαγητό και την ιδιαίτερη κουζίνα. Όμως η μεγάλη τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών έχει οδηγήσει στην ομογενοποίηση των τοπικών γεύσεων και στην συνακόλουθη ανιαρή επαναληπτικότητα των προσφερόμενων πιάτων. Η Πιερία είναι μια εξαίρεση σε αυτόν τον δυσάρεστο κανόνα. Η γεωφυσική της ποικιλία έγινε αφορμή για μιαν αντίστοιχη ποικιλία στον πολιτισμό του φαγητού, που πλούτισε περαιτέρω με την άφιξη των προσφυγικών πληθυσμών και την αλληλεπίδρασή τους με τους ντόπιους κατοίκους.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια να διασωθούν και να αναδειχθούν τα τοπικά πιάτα και, μάλιστα, να εξελιχθούν ώστε να μπορούμε να μιλάμε για μια κουζίνα καθαρά πιερική.

Ενδεικτικά παραδοσιακά πιάτα που προωθούνται για τυποποίηση και καταχώρηση ως προϊόντα Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης, είναι:

το αγριογούρουνο με κάστανα, μανιτάρια, πράσα και σάλτσα γλυκού κρασιού,

η γλιστρίδα πιρπιρίμια, μαριναρισμένη με σκόρδο και ξύδι,

η σάλτσα με ντομάτα τσαντζιπέλ, την οποία καλλιεργούσε ο ποντιακός πληθυσμός,

τα αχνιστά μύδια Πιερίας,

οι γαρίδες Πιερίας με αλμυρίδες από τις αλυκές,

τα ψητά σύκα γεμισμένα με κατσικίσιο τυρί

το πιλάφι με κολοκυθολούλουδα,

οι σωλήνες με ρύζι

και τα τηγανιτά καβούρια.

Οι ταβέρνες των παραθαλάσσιων οικισμών της περιοχής (Mακρύγιαλος, Νέα Αγαθούπολη, Μεθώνη), είναι περίφημες για τους θαλασσινούς τους μεζέδες, ενώ στα ορεινά, βέβαια, κυριαρχούν τα εξαιρετικά κυνήγια και τα θαυμάσια τοπικά όσπρια.